Barst Belgie?

Ik denk dat het één van mijn vroegste verkiezingsherinneringen is: een compleet fout vormgegeven affiche, van een partij wiens frontman een grijsaard was, en van wie mijn vader altijd zei dat het "zwarte" waren. Wist ik toen veel dat hij het hoegenaamd niet over de kleur zwart had! Ze haalden toen nauwelijks stemmen en hun voornaamste actie in het parlement was keet schoppen. Zoveel zwarte zondagen later is dat wel anders, keet schoppen doen ze nog altijd.
Maar over de bewuste partij wil ik het niet hebben. Wel over hun toenmalige slogan: België barst.
Want wat toen voornamelijk op hoongelach werd onthaald, is vandaag razend actueel. 150 dagen na de federale verkiezingen zitten we nog steeds zonder nieuwe regering. Baart dat me zorgen? Ja en neen. Neen, omdat ik ervan overtuigd ben dat er een oplossing in de maak is, die typisch Belgisch zal zijn. We slagen er nu al zoveel jaar in om ondanks het nodige gekrakeel en met creatieve en kunstige ingrepen een landje te vormen, waarom zou dat nu anders zijn? Ja, omdat ik verbijsterd ben door de halsstarrige houding van onze Waalse vrienden. Ik ga me niet wagen aan een lang discours over de verschillen tussen Vlamingen en Walen, noch spreek ik me uit over de geldstroom van het noorden naar het zuiden, en ik wil ook de werkloosheidsproblematiek (en dan vooral het fors hogere percentage in Wallonië) niet aankaarten. Maar ik wil toch even deze vraag stellen: "Is er nu écht niemand van die Waalse politici die doorheeft dat door hun koppige "non" tegen een verdere staatshervorming en de splitsing van BHV, ze net het uiteenvallen van België in de hand aan het werken zijn?". Om dat te zien, hoef je toch niet gestudeerd te hebben, toch?