Doed ie het of doedt ie het niet?

Ok, ik geef het toe, ik ben een beetje maniakaal. Tenminste, als het over d en dt gaat. Of over taal in het algemeen eigenlijk. Ik ben de eerste om te beweren dat dialect moet kunnen: met vrienden, in het dorp bij de bakker of de slager, onder collega’s… maar willen we alsjeblieft nog een beetje moeite te doen om ook deftig Algemeen Nederlands te spreken waar het hoort en vooral, om het te schrijven?
Het stond deze week in de krant: d- en dt- fouten worden minder gesanctioneerd in het onderwijs dan iedereen denkt. Hallo? Vooral de toon van het bericht verontrustte me: het klonk alsof het een geruststelling zou moeten zijn dat de beruchte dt-fout toch niet zo zwaar wordt bestraft in het onderwijs. En als er nu iets is wat ze van mij wel zouden mogen doen, is het net dat.
Zelf heb ik school gelopen op een redelijk streng lyceum, en een dt-fout in een opstel of verhandeling was daar onverbiddellijk nul. Helaas pindakaas, maar zo was het, pech. Ik had zelfs een leraar Nederlands die nog 2 punten aftrok van je volgende opstel als je de vermetelheid had om in één tekst 2 van die gewaagde fouten te maken. De fout werd overigens ook bestraft als je ze in een zin voor een ander vak, bv geschiedenis of godsdienst, maakte.
Maar tegenwoordig wordt er blijkbaar minder aandacht aan geschonken. En dat vind ik jammer. Net zoals ik het jammer vind dat de taalbeheersing in het algemeen achteruit gaat. Het lijkt of niemand vandaag nog goed Nederlands kan schrijven, al denken ze het vaak wel, helaas. En dan vrees ik dat we onze noorderburen achterna gaan, want hun Algemeen Nederlands is vaak van bedenkelijk niveau (de Nederlandse kwaliteitskranten en journaals buiten beschouwing gelaten, uiteraard). Ik pik ’s avonds al eens een Hollands forumpje mee en ik moet me gemiddeld een keer per 5 minuten inhouden om niet te corrigeren. Ik besef wel dat je op een forum nu niet meteen literatuur moet verwachten, maar van zinnen als “dat verbaasd me niets, ik heb dat genaait, is dat echt gebeurt” krijg ik dus koude rillingen. En dan wens ik dat ik een rode, virtuele pen zou kunnen bovenhalen om een dikke streep door de fout te trekken.
Is taal niet een wezenlijk onderdeel van de identiteit van een gemeenschap, een volk? En is het daarom niet een beetje wenselijk dat we die taal ook onderhouden?